No drama

Wanneer je profielen van Second Life gebruikers bekijkt kom je het opvallend veel tegen: "no drama please".

Drama: SL zit er vol van. Vooral in de relationele sfeer. Al menig SL gebruiker heeft moeten ‘reïncarneren’ om een stalker kwijt te raken. Of om een andere reden een fris nieuw 2e leven te beginnen.

Het verzoek tot 'no drama' zal dan ook vooral betekenen: Ik heb drama meegemaakt en wil dat niet meer. Tja.. zo'n 2e leven moet wel een beetje gezellig blijven.

Toch is drama mijns inziens bijna onontkoombaar. Je kan je 2e leven natuurlijk beperken tot winkelen, wat koetjes en kalfjes gesprekken of fulltime gaan zitten mediteren onder een boom. Maar dan wordt ook een 2e leven al snel saai. Leven en drama zijn nu eenmaal onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zo ook voor een 2e leven. En zo zullen ook de no-drama-avatars na 'herstel' waarschijnlijk weer nieuw drama gaan opzoeken!

En ergens is dat maar goed ook. Wanneer alle acteurs in een soapserie de ideale partner hebben gevonden, gelukkig zijn in hun werk en allen in perfecte harmonie samenleven, dan kan de soapserie ook direct stoppen. De metafoor: Je SL kan stoppen!

Drama zal er dus altijd zijn. In een omgeving als Second Life zelfs in zeer hoge mate. SL is immers een uitvergrote versie van het echte leven waarbij mensen wat meer durven en vaak ook vrijelijk experimenteren. En dat alles is maar goed ook voor een blog als deze. Veel drama, veel verhalen... Met dank aan alle acteurs in de grote SL Soap.

Waar zijn de negers?

In Second Life is er qua typen avatars van alles te vinden: Er zijn mannen, vrouwen, vampieren, furry's, elven, neko's, she-males, draken, zeemeerminnen, etc. etc.

Maar als 'newbie' valt het direct op: Je ziet in heel Second Life bijna geen negers... En als er iets in de richting gaat is het vaak overduidelijk een lichtgekleurde variant. Echt 'zwarte' avatars zijn haast op 1 hand te tellen… Vreemd! Second Life is immers een wereldwijde community.. waar je eigenlijk ook een afspiegeling van deze wereldbevolking zou verwachten.

De vraag is dus: Waarom ontbreekt de negroïde mens in SL? Voelt deze zich niet thuis in een digitale wereld? Hebben die hun handen vol aan hun First Life? Of zijn er wel negers actief maar kiezen die voor een meer blanke avatar? (zoals Aziaten vaak de voorkeur geven aan een meer westerse look en de spleetogen inruilen voor wat een wat meer opengeklapte variant) Is er mogelijk een soort racisme in SL? En waarom kiest bijna niemand van het blanke ras voor een negroïde avatar terwijl bijvoorbeeld wel 1 op de 4 mannen ervoor kiest als vrouw door SL te gaan?

Veel vragen... weinig antwoorden.. Maar opvallend is het wel.
Waar zijn de negers? Ik heb werkelijk geen idee.

Ik en mijn avatar...

Dionysos: I have a new skin....
Elvie: noticed...
Elvie: why?
Dionysos: was a gift... why not?
Dionysos: You don't like it?
Elvie: no sorry
Elvie: who is this stranger..
Dionysos: well I bring the old me back then :)
Elvie: thanks
Elvie: new one is more detailed but looks sneaky 

Zoek de 7 verschillen :-)

         Dionysos Original                                     Dionysos 'new sneaky skin'

Toen ik nieuw In Second Life binnen kwam maakte ik me nog niet te druk over de looks van mijn Avatar. Eerst maar eens gaan verkennen en leren hoe alles werkt. En een mooie Avatar... acht dat komt later wel.

Mijn Avatar werd in 1e instantie dan ook samengesteld uit min of meer toevallige bouwstenen. Je krijgt een soort basisset aan lichaamsonderdelen mee bij je 'geboorte'. En als newbie in SL krijg je nogal eens cadeautjes van andere avatars toegestopt. Zo kreeg ik in London van een katachtige vrouw spontaan een ‘entire sexy male shape’ cadeau … ontving ik een hele serie kapsels van een lief klein meisje in Afrika...  en een charmante blondine stopte mij zelfs een fors geschapen penis toe!?
Tja.. het jezelf worden in Second Life is nog een hele tour!

Wat ik echter niet voorzien was dat ik me al snel aan mijn min of meer toevallig gecreëerde avatar zou gaan hechten. Mijn avatar-ik werd steeds meer ik! En het uiterlijk van mijn avatar werd steeds meer de representant van wie ik was. En zo ook voor mijn vrienden. Bovenstaande dialoog met Elvie, één van mijn SL-vrienden van het 1e uur, slaat dan ook de spijker op zijn kop. Ook al was mijn nieuwe huid heel wat gedetailleerder en met een prachtig sixpack...Met mijn nieuwe huid was ik ik niet meer!
Het is zo'n beetje net als een acteur in een soapserie die wordt ingewisseld. Je went er aan.. maar het kan lang duren…

Dus ik heb er voor gekozen mijn eerste look voorlopig maar te houden. Ik voel me er eigenlijk wel prettig in. Er zit een bepaalde zachtheid in mijn ogen die in elk geval wat afwijkt van de 'o-kijk-mij-eens-superstoer-zijn-blikken' die ik bijna overal zie. En schoonheid zit vaak juist ook in de imperfecties!

Enigzins verdwaald in een wat sleazy barretje raak ik even aan de praat met Faye, een vrouw die haar avatar gemodelleerd had naar zichzelf. Ze kijkt me lang en indringend aan en geeft out of the blue een compliment: "I love your avatar. Don't ever change it." Dank je wel Faye. Maar zeg nooit nooit :)

A Second Life Odyssey

Molotov Alva and his search for the creator: A Second Life Odyssey.

Een prachtige documentaire over een zoektocht in Second Life. In zijn video dagboek filosofeert Molotov Alva over onderwerpen zoals vriendschap, geld, de liefde en zingeving. Dit alles binnen de kaders van de virtuele realiteit van Second Life. De documentaire zit vol intelligente metaforen en verwijzingen naar grote filosofen, kunstenaars en wetenschappers.

De zoektocht van Molotov Alva vormt ook een mooie analogie met de spirituele zoektocht van velen in 'Real Life'. Aanrader dus voor zoekers!

Molotov Alva and his search for the creator: A Second Life Odyssey:

http://molotovalva.submarine.nl/

My Second Life Trailer