Dionysos 2.0

Niets is zo veranderlijk als de mens. Een eerder bericht in dit blog ten spijt heb ik een eerdere versie van mezelf (Dionysos 1.12) compleet geupgrade. Als de wereld dan toch maakbaar is; waarom er dan ook niet asociaal goed uitzien? Dus heb ik een geheel vernieuwde Dionysos gemaakt inclusief nieuwe shape, skin, haar, ogen,... eigenlijk alles zo'n beetje.

Dionysos 2.0 - Nieuwe profielfoto op Second Life

Wanneer ik zeg dat 'ik' Dionysos gemaakt heb spreek ik niet helemaal de waarheid.
Second Life is feitelijk een groot Barbiefeest voor volwassenen. Vrouwen zijn wekenlang bezig hun avatar ("Barbie") te perfectioneren. En als man weet ik dat deze vrouwen het liefste ook met "Ken" aan de slag gaan. Het heeft ook veel voordelen de styling aan een vrouw over te laten. Als man heb ik om te beginnen al niet het geduld om dagenlang te speuren naar huiden, lichaamsvormenvormen, ogen (ja... alles is in SL te koop!)
En belangrijker nog... vrouwen hebben er vaak een beter oog voor.

Een scherp oog en gevoel voor stijl had ik direct gespot bij Marja. Ze zag als eerste (of durfde als 1e te zeggen!?) dat mijn Dio 1.12 kapsel feitelijk een hybride mix was van twee pruiken (au... leuk kennis te maken); ze zag ook direct direct dat mijn schoenen buitenproportioneel groot waren (au nr 2... gezellig gesprek) etc. etc.
Gelukkig heb ik geleerd dat je blij moet zijn met je criticasters in het leven. Zo ook in een 2e leven. Vooral als ze gelijk hebben :)

Dus toen ik toch met Marja op pad ging om een filmpje te maken was het direct een mooi moment voor een redesign van mezelf. Want aan wie kon ik dat beter overlaten dan aan mijn grootste criticaster? Dus gaf ik Marja een soort Carte Blanche mijn avatar te 'verbeteren'. En het resultaat mag er wezen: Dionysos 2.0

Dionysos 2.0 - Sixpack klaar voor de zomer

Ondanks dat ik geheel vernieuwd ben is de essentie van Dionysos versie 1.12 nog intact gebleven: Zachte ogen en iets artistieks mede dankzij het paardestaartje met een licht vrouwelijk touch.

Helemaal goed dus. Met dank dus aan mijn personal styliste, alias 'Ken-maker', Marja!
Thnx Marja: good work.

Rode of blauwe pil?

Ik breng voor mijn gevoel momenteel redelijk veel tijd door in Second Life. Maar wanneer ik mij aan enkele van mijn SL-vrienden spiegel, lijk ik een heel gematigde ‘gebruiker’ te zijn. Een aantal personen in mijn vriendenlijst lijkt haast fulltime online. Zozeer zelfs dat Second Life voor hun overduidelijk First Life is geworden…

Hoewel nieuwsgierig durf ik eigenlijk nauwelijks te vragen waarom ze zoveel online zijn. Voor mijn gevoel schuilt er in die vraag al snel een soort oordeel, namelijk: je echte leven zal wel niet veel zijn! De vraag of dit oordeel ook terecht is, is maar zeer de vraag…

The Matrix

Mensen die de film The Matrix hebben gezien herinneren zich wellicht de keuze tussen de rode en de blauwe pil die de hoofdrolspeler Neo moet maken.
Kiezen voor de rode pil betekent dat Neo de echte waarheid omtrent zijn leven gaat leren kennen. Blauw betekent doorleven in onwetendheid.... en terug gaan naar het leven wat Neo leidt zonder deze 'waarheid’ te kennen.
Neo, de held uit The Matrix, kiest uiteraard voor de rode pil. Voor de ‘waarheid’.

Met een beetje fantasie kun je een analogie maken met de keuze tussen Second Life en Real Life:  SL als de ‘nepwereld’ ofwel de blauwe pil; RL de echte wereld van de rode pil.

“The truth will set you free?”
Wij mensen hechten intuïtief meer aan de 'waarheid' en kennen deze intrinsiek een hogere waarde toe vergeleken met de 'onwaarheid'. De echte liefhebbers van The Matrix, die de wat diepere lagen van de film kennen, weten dat de film op intelligente wijze speelt met de vraag of de rode pil wel de beste keuze is… Wanneer je in de schijnwereld van The Matrix gelukkiger bent dan in de soms harde wereld er buiten... Waarom dan niet kiezen voor die nepwereld!? "Why oh why didn't I take the BLUE pill?" is dan ook een beroemde Matrix quote van een spijtoptant van de rode pil.

Filosofen valkuil
Om nog even verder te filosoferen: Wie zegt dat het echte leven dat wij als realiteit zien ook de realiteit is? En niet net zoals de in The Matrix een illusie… “the world that has been pulled over your eyes to blind you from the truth”

En voor degenen die echt ‘deep in the rabbithole’ durven gaan:
In het filosofen commentaar op de film the Matrix wordt terecht de vraag gesteld of Neo zeker kan zijn of de wereld die hij krijgt te zien na het nemen de rode pil nu ook echt de echte wereld is. En niet weer een andere illusie, een andere ‘matrix’. De filosofen concluderen terecht dat hij dat niet met 100% zekerheid kan weten: "It might be illusions all the way down".

Misschien onderwerpen om maar beter niet teveel over na te denken. “Ignorance can be bliss”.
Maar om terug te keren naar de SL-RL analogie: waarom zou je dus niet je Second Life tot First Life promoveren wanneer de fantasie wereld van SL een prettiger leven bied dan het 'echte leven'?  Dus liefhebbers van de blauwe pil: Slikken maar zou ik zeggen.

Ode aan Marja

"Beauty is in the eye of the beholder"... Helemaal waar!
Maar bij Marja zullen vele 'beholders' de beauty herkennen verwacht ik.

Ik heb altijd gezegd dat perfectie saai is. Dat schoonheid in de imperfecties schuilt. Maar na mijn ontmoeting met Marja begin ik daar nu toch weer aan te twijfelen. Bij Marja lijkt elke pixel, elk detail te kloppen: het loopje, de blikken, de bewegingen, de kleding...

Marja betoverd. Nooit gedacht dat een avatar zo'n uitstraling zou kunnen hebben...
Sexy maar nooit ordinair. Een klassieke schoonheid met een bepaald soort klasse die nauwelijks in woorden te vangen is.
Dus dan maar een poging in beeld: Een ode aan schoonheid... een ode aan Marja.

Ontvrienden

Bonnie: I have a question
Bonnie: Can I?
Dionysos: Shoot...
Bonnie: if we start to talk, what can I expect from u?
Dionysos: Honestly. I don't know. Every conversation is different.
Bonnie: I have a request
Bonnie: can I?
Bonnie: will u be kind enough to take me to dance?

Ontvrienden: Na swaffelen in 2008 is ontvrienden in 2009 verkozen tot woord van het jaar. En het is zeker ook een heel belangrijk woord in Second Life!

Eerst even een uitstapje naar 'real life':
Stel je stapt in een lift en zegt even beleefd "hallo" tegen de persoon die daar al in staat. Als 'antwoord' vraagt deze persoon direct of je vrienden wilt worden met hem/haar.
Of stel je loopt over straat... Aan de andere kant van de straat loopt iemand je tegemoet en roept spontaan "Hee jij daar... zou je vrienden willen worden met mij?"

In het echte leven zouden dit soort verzoeken behoorlijk absurd zijn. Een beetje gênant zelfs. In Second Life zijn dit soort aanvragen aan de orde van de dag. Twee wederzijdse 'hi's kan al voldoende zijn voor een 'friend request'.
'Vrienden' maken in SL is dus erg makkelijk, vrienden kwijtraken is soms een heel ander verhaal.

Drama
Mijn 1e vriendendrama in SL was met Bonnie, een juriste uit Minneapolis. Ik ontmoette haar bij een ballonvaart in Afrika. Ze droeg een opvallende baljurk en ik maakte daar terloops een complimentje over. Bonnie reageerde bijna euforisch en was duidelijk eager voor een praatje... maar het was al laat en ik wilde offline gaan. Maar wellicht een andere keer!? Ofwel: Bonnie en ik werden 'vrienden'. En dat heb ik geweten :)

Wanneer iemand vriend wordt in SL kan deze standaard zien of je online bent. Ik merkte dan ook al snel dat enkele van mijn nieuwe 'vrienden' zich redelijk agressief meldden zodra ik Second Life binnen kwam. Maar Bonnie spande de kroon: Als een piranha stortte ze zich op mij wanneer ik online kwam. Ik kreeg bijna het idee dat het doel van haar leven was om onze prille vriendschap verder te gaan uitbouwen.

In de SL-software vond ik een optie waarbij je bij een vriend kan aangeven dat je niet wilt dat deze ziet wanneer je online bent. Ik vinkte deze optie bij Bonnie aan in de hoop om weer enige rust in mij 2e leven te hervinden. In mijn newbie-naïviteit dacht ik dat zij dat niet kon zien… Wel dus! Met de juiste software actief kun je zien wanneer iemand de 'vriendenstatus' verlaagt. Bonnie zag het dan ook direct om vervolgens op redelijk dramatische wijze onze vriendschap op te zeggen. Ik zal de details daarvan hier maar even achterwege laten.

Als snel maakte ik de volgende beginnersfout: ik legde haar uit waarom ik het gedaan had en vertelde dat ik het gewoon niet prettig vond geclaimd te worden. Uitleg die voor Bonnie voldoende was voor een hernieuwde vriendschapsaanvraag...

Pillen en praten
"Will u be kind enough to take me to dance?"
Deze vraag kwam later op de avond van onze hernieuwde vriendschap binnen via IM* (*Instant Message = soort direct berichten systeem in SL). De lichte dramatiek waarmee de vraag werd ingeleid doet vermoeden dat Bonnie als tiener bij Night of the Proms is overgeslagen. En nu dit jeugdtrauma probeert te verwerken in haar Second Life.

Later op de avond maak ik een dansje met Bonnie. Een ware waterval aan woorden spoelt over me heen... Wanneer ik  30 seconden stil ben komt direct de vraag of ik haar saai vindt. En wanneer ik aangeef dat het bedtijd is verbaast ze me helemaal met een rekensommetje: Ze had berekend dat ik meer tijd aan andere vrienden besteedde dan aan haar... !?!!??

Bonnie en ik zijn niet lang 'vrienden' meer gebleven. Persoonlijk denk ik dat Bonnie meer gebaat zou zijn met een goede pyscholoog of psychiater dan met SL. Misschien biedt een combinatie van pillen en praten soelaas :-)

De lessen
Ik heb in elk geval geleerd terughoudend te worden met friendrequests. En ook Bonnie lijkt in ieder geval iets te hebben opgestoken: "One thing I learn here at sl is that many people have diferent conceptions of friendship". So true Bonnie!

Lege schoonheid...

Second Life kent vele prachtige plekken. Of 'sims' zoals deze afgebakende gebieden in Second Life heten. Er zijn feeërieke droomwerelden, steden met wonderlijke architectuur, veel kunstzinnige en surrealistische sims … of gewoon plekken van pure schoonheid. Ik kijk dan ook vaak met de nodige bewondering naar deze scheppingen van de menselijke geest.

Nu valt er op de mooiste plekken in Second Life één ding op. Er is niemand. Nou ja bijna niemand dan... Wie verwacht dat de mooiste plekken automatisch ook de meeste bezoekers zouden trekken komt bedrogen uit!

Zweet Zurroundings: Prachtige wereld, weinig bezoekers...

Waar zijn de bewoners van Second Life dan wel te vinden?
Dansgelegenheden waar je anderen kunt ontmoeten doen het het soms goed. Hangplekken om te chatten ook, als het er maar druk is. Ook sommige winkels hebben veel aanloop. Vooral als er ook iets gratis te halen is…En boven alles is alles dat maar enigzins te maken heeft met sex populair. Sims als 'Sexy Nude Beach', 'Slave Hunt' en 'Rough Love' zijn tjokvol en verzekerd van aanloop. Ook donkere BDSM-clubs of sims die nog heel wat verder gaan dan dat doen het goed in SL. Want je kunt het zo gek niet verzinnen of SL ‘heeft het’...

Nu zou je als buitenstaander kunnen denken dat SL feitelijk een grote sexclub is. Maar dat is SL zeker niet. Iedere bezoeker komt met zijn/haar eigen motieven en eigen behoeftes. En zoekt de gebieden (sims) op die daarop aansluiten.

Maar zo vreemd is de preoccupatie met sex natuurlijk niet… In een virtuele wereld als SL komt alles wat onderdrukt wordt in ‘real life’ in uitvergrote vorm naar boven. En veel van wat met seksuele verlangens en fantasieën te maken heeft zit in de echte wereld in de taboesfeer...

Jos Kessels, columnist in het Eindhovens Dagblad, formuleerde het laatst mooi naar aanleiding van de rellen rondom seksueel misbruik door de Katholieke Kerk: “Seks is een veel te sterke behoefte om zich door een geloof te laten tegenhouden”. En zo houd je ook in een wereld als SL deze mogelijk sterkste energie van onze soort niet tegen. De vraag of dat goed of slecht is dan ook nauwelijks relevant… Het is er… en het zal er zijn. Het is hooguit wat te kanaliseren.

Toch kijk ik soms met een beetje weemoed naar die mooie maar lege sims. De werelden waar de makers duidelijk met liefde en creatieve bezieling aan gewerkt hebben. Deze houden het vaak niet lang vol en verdwijnen na verloop van tijd. Failliet zeg maar. Land kopen op Second Life kost immers geld. Echt geld! En zonder bezoekers geen inkomsten (winkels, reclame, donaties, huisverhuur, etc.) Ofwel: virtuele werelden maar met de harde wetten van de reële economie. En alleen indien er klanten zijn is er een markt, zo heb ik ooit tijdens mijn studie economie ooit geleerd.

Maar genoeg gefilosofeerd… Tijd om maar weer eens één of andere shabby sex-sim te gaan bezoeken… ;-)

Bootsfetish

Ik weet eigenlijk niet echt precies wat een fetish is, laat staan of ik er zelf één heb.
Maar als ik er één heb... dan is het een bootsfetish!
Second Life is een waar paradijs voor liefhebbers van schoenen. Schoenen zijn er goedkoop; vaak gratis zelfs. Een ander groot voordeel ten opzichte van ‘real life’ is dat je onafhankelijk van het soort schoenen dat je draagt nooit last krijgt van pijnlijke voeten. Daarbij is de wereld zodanig ontworpen dat je zelfs met hoge hakken over het strand kan paraderen zonder dat deze in het zand wegzakken.
Schoenen en vooral ook laarzen zijn dus helemaal hip in SL. Soms is bijna alleen al de naam van een schoenenwinkel de moeite waard! Wat te denken van bijvoorbeeld: "Bootgasm".

Advertentie voor boots op Xstreet SL

In de (steeds vreemder lijkende) wereld buiten Second Life ben ik ook altijd al gecharmeerd geweest van laarzen:  de vorm, de materialen, de hakken, het mooie klak-klak-geluid bij het lopen... Het is dan ook niet vreemd dat mijn 1e wat serieuze aankoop voor mijn eigen garderobe een paar ‘bikersboots’ betrof. En het eerste cadeautje dat ik kocht voor een SL-vriendin een set fraaie lieslaarzen*... Al was het maar voor mijn eigen visuele genot omdat je zo’n cadeautje natuurlijk verplicht bent te dragen.
*Lieslaarzen zijn sowieso razend populair in SL. Daar waar je deze buiten SL hooguit in een stripbar of kinky club zal vinden is dit in 'the inworld' heel gebruikelijk schoeisel.

Voor bootsfetishisten en andersoortige liefhebbers ter afsluiting nog wat plaatjes:

Dames bedankt! :-)

Hoe 'echt' is Second Life?

Second Life: een virtuele wereld van pixels. Is deze ook 'echt'? Een wat filosofische vraag. Je kunt hierbij verwante vragen stellen: Is verbeelding echt? Zijn gedachten echt?

Ik denk het wel. Niet tastbaar betekent immers niet onecht. En alles begint met een gedachte. Albert Einstein zei het al eens: "Imagination is more important than knowledge"...

Maar terug naar de vraag: Hoe echt is Second Life?
Er zijn in elk geval echte gevoelens, echte verliefdheden, echte mensen (achter PC's), echte vriendschappen, echte relaties...

De mate waarin SL als echt ervaren wordt is persoonsgebonden. Sommigen zien het als een soort spel. Anderen gaan er helemaal in op en zijn zo vaak online dat het lijkt of SL voor hun het 'echte leven' geworden is.

De grenzen aan de echtheid van Second Life worden dus wellicht bepaald door de grenzen van iemands verbeeldingskracht. Zo heb ik heb champagne gedronken in Second Life... en was eerlijk gezegd niet erg onder de indruk... :)

Maar mensen met een heel goed verbeeldingstalent kunnen wellicht toch iets van de champagne proeven. Zelfs als is deze er niet echt is. "Imagination is everything" om Albert Einstein nog een keer te quoten. En: What is reality anyway?

Am I real?

Tip:
Voor mensen die interesse hebben in dit thema kan de film Imaginationland van South Park een aanrader zijn. In de film worden thema’s als 'echtheid' en 'verbeelding' op briljante wijze behandeld. Onze collectieve verbeelding wordt in de film voorgesteld als een land: Imaginationland. Dit is het gebied waar alle met onze gedachten gecreëerde figuren huizen: zoals Sinterklaas, Harry Potter, Luke Skywalker, etc. etc.

De film speelt op geniale wijze met verbeelding, maar is door het wat absurdistische concept ietwat lastig in een paar regels uit te leggen. Onze verbeelding is op hol geslagen (“our imagination is runnig wild') en het Pentagon heeft besloten daarom Imaginationland plat te bombarderen met een kernbom. En de South Park helden Kyle en Cartman moeten dat zien te voorkomen.

Een quote uit de film die voor de liefhebber al de nodige 'food for thought' geeft:

Cartman: You just can't declare that imaginary things aren't real! Who are you to say what's real?! Think about it: is blue real? Is love really real?
Scientist 1: Imaginary things are things made up by people, like Santa and Rudolph.
Tom: Yea, and they detract from real things, like Jesus.
Worker: Maybe Jesus is imaginary too.
Tom: Ooh! You better not say that! You'll go to hell!
Scientist 2: It's possible that hell is also imaginary.
Scientist 3: So then, we're about to nuke hell....That's a good thing right?
(Everyone agrees that it is a good thing)
Scientist 1: What if heaven is imaginary? We'd be nuking heaven.
Scientist 2: Yea but it wouldn't be real.
Scientist 4: So it'd be alright.

Girls will be girls...

... and boys will be boys.

In Second Life kun je zijn wie je wilt zijn. En dus is het heel interessant wie bewoners ‘kiezen te zijn’. Wat voor een soort avatar ze maken in een wereld waar geen beperkingen zijn en de maakbaarheid bijna 100% is.

Ik beperk me hier nog even tot de groep ‘mensachtigen’ (SL kent ook veel andersoortige avatars)
Het merendeel van de vrouwen in SL kiest voor een superslank en sexy model. Vaak zelfs op het randje van 'hoerigheid' (sorry voor het woord dames)
Voor de SL-mannen is het meest populaire model een soort bodybuilderstype a la Arnold Schwarzenegger. Soms enigszins realistisch. Vaak ook een karikatuur waarbij de vormen aan een stripfiguur doen denken.

En voor beiden geldt overduidelijk het jeugdideaal. Jong en sexy is in. Oud en versleten uit. Oude mannen en vrouwen, of avatars met een welvaartsbuikje kom je op SL dan ook nauwelijks tegen. En als je er al een tegen komt zit er niet zelden een 'twisted' mind achter.
Zo sprak ik een keer een mank lopende vrouw met krukken. Toen ik vroeg wat de reden was voor deze keuze vertelde ze direct dat ze graag gebruikt, misbruikt en vernederd wilde worden. En dat deze meer kwetsbare avi goed aansloot op deze fantasie. Een opmerking die je op SL bijna letterlijk kan zien als uitnodiging tot: “Wil jij mij wellicht... ?”
Geschokt? Welkom op SL... Het is zeker geen uitzondering. Interessanter: behoeftes in SL representeren behoeftes uit Real Life maar kunnen daar veelal geen uitweg vinden.

Erg origineel en fijnzinnig is het misschien soms allemaal niet. Maar blijkbaar is dit wel de behoefte die er is. En het mooie van Second Life is juist dat mensen mogen zijn wie ze willen zijn.
En met de beschrijving van de ‘standaardmodellen’ in SL zeg ik uiteraard niets over individuen. Veel avatars zijn supercreatieve kunstwerkjes op zich waar je haast met niets dan bewondering naar kunt kijken. En tussen alle standaardmodellen ga je juist deze avatars met eigenheid meer waarderen. En met zoveel bloot en perfectie in SL krijgt voor mij juist ook de ‘wijze oude man’ weer een verrassend soort schoonheid in zich.

Verschillen tussen de sexen
De verschillen tussen man en vrouw in SL zijn dermate groot dat ik me bijna ga afvragen of de emancipatie van de vrouw niet deels mislukt is. Ze heeft in elk geval nog heel wat jaren evolutie te gaan.
De mens lijkt in SL juist weer wat terug te evolueren in de tijd. Vrouwen zijn supervrouwelijk; mannen supermannelijk. Bij een deel van de mannen zie je zelfs duidelijk een hang naar de oertijd. Deze mannen geven er de voorkeur aan als een soort Neanderthaler met ontbloot bovenlijf rond te rennen. Soms zelf met een grote penis in erectie! Op jacht natuurlijk naar vrouwen om… juist ja.
Opvallender nog dan dit gedrag is andersom de wens van zeer veel vrouwen als sexobject te worden gezien. It takes two to tango! Ik denk niet dat de emancipatiebeweging daar vrolijk van wordt. Maar interessant is dat de wens echt uit de vrouwen zelf komt. Sorry Ciska Dresselhuys...

Maar ook andere stereotype geslachtspecifieke verschillen zijn goed zichtbaar. De gemiddelde vrouwelijke avi besteed veel meer tijd en zorg aan de creatie en aankleding van de avatar dan de man. Vrouwen winkelen zich helemaal suf in SL. Ik schat dat bijna negentig procent van de kledingwinkels in SL zich op vrouwen richt. Tja… meisjes spelen op jonge leeftijd met poppen en maken Barbie mooi… Jongens houden meer van auto’s en blokken. En daar is eigenlijk ook niets mis mee. Toch!?